Slechts vijf partijen waren er in ronde 19 van de interne competitie van de Schaakvereniging Borne (omdat het tweede team deze avond extern speelde en daarbij schijnbaar achteloos hun tegenstanders verpletterden met liefst 7,5 – 0,5!). Henk Eillert verdedigde zijn eerste plaats op de ranglijst door remise te spelen tegen Norbert Waanders. Beide spelers namen geen grote risico’s en een aanval was nog niet ingezet toen de vrede al werd getekend. De echt scherpe varianten werden bewaard voor de analyse na afloop. Paul Formanoij had een vrij makkelijke avond tegen Jos de Vries die wat teveel met zijn verdediging bezig en een beetje achteruit aan het schaken was. Het hielp Jos niet echt, want Paul wist eerst een volle toren te winnen en later de partij naar zich toe te trekken. Cor van Bree gaf aan Tonnie Droste een pion cadeau, wist dat nadeel nog wel te herstellen, maar kwam toch niet verder dan remise. Een goede prestatie van de weer snel spelende Tonnie. Clemens Fransen verloor van Johan Alberts, volgens Clemens het resultaat van een langzame verwurging door Johan. Joop Naatje pikte hier en daar een pionnetje mee tegen Gerard Boersma die daarna met een verkeerde koningszet stevig in de fout ging. Een vreselijke penning leidde tot stukverlies voor Gerard, terwijl ook de pionnen van Joop naar de overkant stormden. Het kostte Gerard enige tijd om te accepteren dat er geen eer maar aan te behalen viel, maar hij moest toch echt de partij opgeven.
Norbert Waanders was over zijn spel in ronde 20 tegen Frans Veltkamp niet bijster tevreden. In de slotstelling had Frans goede vooruitzichten, dus mocht Norbert blij zijn dat Frans akkoord ging met remise. Cor van Bree kreeg een verbonden vrijpion tegen Wim Arns, maar maakte het extra spannend door (onnodig) een stuk te offeren tegen drie pionnen. Na een foutieve damezet van Cor had Wim zelfs twee stukken voor kunnen komen via een geniepig pionzetje, maar hij zag het niet. Door in een later stadium zijn stuk voorsprong weer terug te offeren wist Wim op de valreep alsnog remise te bereiken. Een bijzondere partij die echt alle kanten op had gekund. Erik Witteveen kreeg voordeel tegen Hans Kroeze die een van zijn lopers vrij troosteloos achter zijn eigen pionnen had begraven. De open h-lijn was voor Hans onvoldoende compensatie, sterker nog: na een fraai loperoffer dreigde Erik vernietigend terug te slaan op diezelfde lijn door daar de witte dame in te sluiten. De dame ging terug (overigens niet de beste optie), zodat de loper van Erik op het bord kon blijven en nog bij machte was om voldoende onheil aan te richten in het witte kamp om de winst van zwart veilig te stellen. Knap gespeeld door Erik. De partij tussen Theo Heeregrave en Ben ten Dam was minder spectaculair: deze bleef binnen de remisemarge evenals de partij tussen Gerard Boersma en Tonnie Droste. In de onderste regionen van de ranglijst behaalde Jos de Vries zijn eerste winstpartij in deze competitie ten koste van Frits van Dorp die stukverlies niet meer te boven kwam.