Met de nodige moeite heeft Henk Eillert zijn eerste titel als clubkampioen van schaakvereniging Borne binnengehaald. Net als in de vorige ronde stond hij ook in ronde 23 duidelijk op verlies, ditmaal tegen Cor van Bree. Maar net als in ronde 22 wist hij door stug volhouden remise te bereiken. Het is misschien niet de fraaiste manier om kampioen te worden, maar ook in het schaken is doorzettingsvermogen een kwaliteit. Waar een ander de handdoek allang in de ring zou hebben gegooid, bracht Henk in het toreneindspel Cor toch aan het twijfelen met zijn opstomende f-pion. Cor had een prima partij gespeeld, vergat alleen enkele malen de genadeklap uit te delen, maar wist wel en passant wat pionnetjes te sprokkelen. Het eindspel stond met drie verbonden vrijpionnen nog steeds ruimschoots gewonnen voor Cor, maar die vertrouwde het niet helemaal en accepteerde het (vierde?) remiseaanbod van Henk. Overigens was ook bij verlies de titel naar Henk gegaan, want zijn belangrijkste concurrent John Leerentveld verloor zijn partij tegen Lex Griffioen. De partij was een reprise van de bekerfinale enkele weken eerder en al week de variant van het Scandinavisch iets af van de vorige keer, de uitslag bleef hetzelfde. Lex wist al snel een pion buit te maken maar moest daarna wel zorgvuldig spelen om de pion niet weer snel te verliezen. Een dreigende koningsaanval van Lex deed John besluiten om een kwaliteit te offeren tegen een pion, maar toen de enige open lijn in handen van Lex viel was het eigenlijk uit. Na torenverlies gaf John op. Frans Veltkamp wist in een wat vreemde en zeer lange partij (zelfs Henk werd ditmaal op lengte afgetroefd!) zijn twee pionnen voorsprong met de nodige moeite over de streep te trekken tegen Jos Muller. Norbert Waanders kreeg na een min of meer door Erik Witteveen afgedwongen stukoffer zomaar zijn stuk weer terug van Erik (die soms wat te aardig lijkt voor dit spel). Norbert offerde daarna nog een kwaliteit voor een aantal pionnen en kreeg een dodelijke penning over de lange diagonaal. Erik wrong zich nog in allerlei bochten, maar liep uiteindelijk mat. Jos de Vries hield het lange tijd vol tegen Werner Kienhuis, maar zijn open koningsstelling deed hem toch de das om. Freek Wentink won na een lange belegering de c-pion van Joop Naatje en kon daarna door promotie van zijn eigen c-pion de winst forceren. Johan Alberts pakte in een vrij gelijk staande stelling een vergiftigde pion mee van Guus Nolte. Dit kostte hem een toren en de partij. Heinz Eligmann had weinig moeite met de snel spelende en fouten makende Tonnie Droste. Ben ten Dam had het lastiger tegen Gerard Boersma, maar kwam uiteindelijk toch boven drijven. Hans Kroeze gooide zoals gewoonlijk alles op de aanval en had tegen Frits van Dorp succes met een fraaie kleine combinatie.
Ook in de laatste ronde bleef Hans Kroeze zijn agressieve stijl trouw, maar dit keerde zich tegen hem toen hij in de opening na de pionzet g4 de dame van Henk Eillert toeliet op veld h4. Dit kostte een kwaliteit of twee pionnen. Hans koos voor het laatste, maar bleef kansloos in de partij. Zo eindigde Henk het seizoen toch nog met een vlotte(!) winst en een flinke voorsprong op de nummer twee. Paul Formanoij kwam na de opening tegen Ben ten Dam met een verkeerd plan door de f-lijn te openen. Met een vork won Ben een stuk. De inzet werd tijdelijk door Paul verhoogd tot een toren, maar uiteindelijk ontstond een eindspel met een stuk meer voor Ben. De vrijpion van Paul was onvoldoende compensatie, maar tijdnood deed Ben toch besluiten om remise te accepteren. Joop Naatje had goede kansen tegen Jos Muller, maar liet eenvoudige pionwinst lopen en gaf de partij daarna ook nog weg met een blunder. Norbert Waanders hield de koning van Guus Nolte vast in het midden en won vervolgens met overmacht via de damevleugel. Theo Heeregrave had wat meer moeite dan normaal om Ton Droste te verslaan, maar het lukte wel. Johan Alberts won een stuk tegen Gerard Boersma, maar moest nog flink aan de bak om het punt veilig te stellen. Frits van Dorp behaalde een meer dan verdienstelijke remise tegen Frans Veltkamp. Een dubbel toreneindspel met in eerst instantie alle pionnen nog op het bord leidde tot dit resultaat. Ondanks deze remise kwam Frits net een puntje op de ranglijst te kort om de laatste plaats over te doen aan Jos de Vries, die nog verloor van Freek Wentink.