Meteen al in de eerste interne competitieronde van het nieuwe seizoen ging bij Schaakvereniging Borne Henk Eillert, de nieuwe clubkampioen onderuit. Hij stond een pionnetje voor tegen Norbert Waanders en had bovendien het loperpaar, maar een van zijn lopers stond ingesloten door zijn eigen dubbelpion. Door die dubbelpion op te geven had Henk zijn activiteit aanmerkelijk kunnen verbeteren, maar hij gaf Norbert de kans om de pion te blokkeren. Hierop bood Henk remise aan, maar Norbert die zelf al een paar keer tevergeefs remise had voorgesteld zag nu toch langzaam voordeel ontstaan en weigerde het aanbod. Terecht, Henk gooide zijn hele koningsstelling open en Norbert draaide langzaam de duimschroeven aan, geholpen door een vrije h-pion. Henk was volkomen de kluts kwijt, overzag zelfs even dat hij schaak stond en kon na enkele zeer slechte zetten opgeven. Cor van Bree redde zich nog net uit een netelige situatie waarin Werner Kienhuis zijn dame aanviel en tegelijk mat dreigde. Hij kwam met de schrik (en remise) vrij. Erik Witteveen en Wim Arns kwamen na een interessante partij terecht in een zeer lastig eindspel met ongelijke lopers en dames. Wim liet ergens in tijdnood een goede winstkans liggen en zag daarna dat Erik de partij in zijn greep nam en overtuigend in zijn voordeel besliste met ondekbaar mat. Theo Heeregrave kon het ditmaal niet bolwerken tegen Ben ten Dam. Onnodig stukverlies zorgde ervoor dat een lange onderlinge remisereeks eindelijk werd onderbroken. Clemens Fransen wist een stuk te winnen tegen Jos de Vries, die zijn loper net naar het verkeerde veld terugtrok. Het duurde daarna nog even, maar het bleek voldoende voor de partijwinst. Thomas Berghuis, vroeger jeugdlid geweest bij SV Borne en ooit veelbelovend talent, kwam na een aantal jaren bij Minerva te hebben gespeeld weer terug naar zijn oude club en liet meteen zien dat hij een uitstekende opleiding had gehad. Gerard Boersma kreeg de Hollandse verdediging tegenover zich en zag dat Thomas er binnen de kortste keren een aanvalswapen van maakte. Met een stukkenruil probeerde Gerard de druk nog te verlichten, maar Thomas nam de tijd en wist via een tussenschaakje een toren te verschalken en de partij te winnen.
Ook in ronde 2 kon Thomas een vol punt bijschrijven en wel tegen Freek Wentink. Thomas kreeg twee verbonden vrijpionnen die overigens afdoende geblokkeerd leken. Freek liet echter onnodig de zwarte dame binnen in zijn koningsstelling, waarna het snel uit was. Henk Eillert revancheerde zich enigszins voor zijn zwakke eerste ronde door Guus Nolte te verslaan. In zijn typische stijl van duwen en trekken wist hij uiteindelijk beslissend voordeel te halen, gebruikmakend van de slechte positie van enkele zwarte stukken. Lex Griffioen werd verrast door een sterke paardzet van Ben ten Dam, moest afwikkelen naar een licht inferieur dubbeltoreneindspel, maar wist dit in tijdnood van Ben toch nog te winnen. Hans Kroeze ging op de vijfde zet tegen Jos Muller flink in de fout. Het kostte hem enkele pionnen en zijn rochade en na 12 zetten liep hij zelfs mat. Johan Alberts kreeg na een min of meer gedwongen stukoffer tegen Joop Naatje een winnende aanval. Jos de Vries liet de dame van Ton Droste binnen in zijn stelling en verzuimde zijn pionnetjes goed te dekken. Ton kwam er een stuk of drie voor en had snel in de gaten waar die pionnen heen moesten. Hij liet Jos kansloos. Nieuwkomer Stef van Zutphen maakte een goed debuut. Hij won een pionnetje tegen Frits van Dorp en kreeg mede met behulp van deze vrijpion een doorslaggevende aanval.