In de derde ronde van de interne schaakcompetitie van SV Borne won lijstaanvoerder Norbert Waanders met de nodige moeite van Jos Muller. In een goede positie beging Norbert een stevige fout, waardoor Jos de gelegenheid kreeg om twee torens plus een loper voor zijn dame te krijgen. Daarover hoefde Jos niet lang na te denken. Weliswaar had Norbert nog enkele pionnetjes extra, maar normaal gesproken was wit kansloos tegen de gecombineerde aanvalskracht van de zwarte stukken. Jos begon echter wat verkrampt te spelen, richtte zich teveel op verdedigen, dacht lang na en liet zich toch nog de kaas van het brood eten. Onnodig torenverlies deed hem de das om. Thomas Berghuis won ook zijn derde partij op de club en stoomde flink op op de ranglijst. Ditmaal was Hans Kroeze zijn slachtoffer. Hans had in eerste instantie een toren en twee stukken voor zijn dame, maar een van zijn stukken was reddeloos verdwaald in de stelling van Thomas. De dame van Thomas haalde het paard op en kwam daarna met behulp van een gevaarlijk opstomende vrije f-pion dreigend de zwarte stelling binnen. Hans zag geen redding meer en gaf op, wellicht toch wat aan de vroege kant, want hij kon zich nog verdedigen tegen de eerste dreigingen en misschien had hij het Thomas nog even moeilijk kunnen maken. Ben ten Dam stond tegen John Leerentveld een stuk voor tegen drie pionnen, maar voelde zich blijkbaar toch niet geheel op zijn gemak, want hij gaf de partij remise. Vermoedelijk had hij met nauwkeurig spel de partij wel naar zich toe kunnen trekken. Ook Theo Heeregrave gaf zijn partij tegen Wim Arns remise in een gewonnen stelling. Twee stukken plus een verre vrijpion tegen een toren zou voldoende moeten zijn voor winst. Wim had hem lang bestookt met lastige schaakjes van de dame, maar daar was hij uiteindelijk toch aardig onderuit gekomen. Net nu hij kon gaan oogsten bleek hij de energie niet meer te hebben om de winstvoortzetting te vinden. Nieuwkomer Stef van Zutphen was de weg naar het clublokaal kwijt en begon zijn partij tegen Frans Veltkamp veel te laat. Frans kwam huizenhoog gewonnen te staan, maar raakte op zijn beurt de weg kwijt, want hij liet zich na een onachtzaamheid pardoes mat zetten. Cor van Bree won keurig een stuk tegen Erik Witteveen, maar gaf het even makkelijk weer weg. Met behulp van zijn extra pionnen wist Cor het toreneindspel nog te winnen, al liet Erik nog een levensgrote remisekans aan zich voorbij gaan.
In ronde 4 mocht Stef van Zutphen proberen Thomas Berghuis van zijn 100% score af te krijgen. Hij kwam vrij ver, want Thomas ruilde met twee pionnen voorsprong de paarden af en zag zich tot zijn eigen schrik in een potremise eindspel met ongelijke lopers belanden. Stef liet zich echter verleiden tot een te optimistische koningszet en kon daarna een vrijpion van Thomas niet meer stoppen. Jos Muller verrekende zich tegen Werner Kienhuis en kwam een stuk achter. Met een kwaliteitsoffer deed Jos nog een desperate poging om in het eindspel eeuwig schaak te bereiken, maar Werner hield het hoofd koel en dwong Jos na ruim vier uur spelen tot opgave. Hans Kroeze won in zijn bekende stijl van Guus Nolte door vol op de koningsaanval te gaan, hetgeen (zoals vaker bij Hans) leidde tot schaakmat. Frans Veltkamp moest een moeilijke beslissing nemen, maar door zijn pluspion op te offeren kreeg hij uiteindelijk wel een doorslaggevende aanval tegen Johan Alberts. Freek Wentink verspeelde tegen Theo Heeregrave een toren en verloor. Frits van Dorp gaf knap tegenstand aan Wim Arns, maar moest toch de koning omleggen. Ben ten Dam offerde een kwaliteit tegen Ton Droste. Het werd even spannend, maar Ton kon ontsnappen. Geconcentreerd spelend wist hij hierna met zijn ver opgerukte vrijpion de koning en toren van Ben zo vast te zetten dat Ben alleen nog pionzetten kon doen. Vervolgens kon Ton deze pionnen rustig ophalen en zo de partij winnen. Een prachtig staaltje van zetdwang! Voor de enige remise van de avond tekenden Joop Naatje en Gerard Boersma.