Na zijn twee eerdere overwinningen handhaafde Jos Muller zich met een verdienstelijke remise tegen Paul Formanoij in de derde ronde aan kop in de interne competitie van de schaakvereniging Borne. In een soort van koningsgambiet leek het bord al snel behoorlijk in brand te staan, maar even snel bleek de brand al weer te zijn geblust en werd in een eindspel met ongelijke lopers tot remise besloten. Bij Thomas Berghuis tegen Theo Heeregrave leek Theo goede kansen te krijgen, maar hij nam die niet waar en verspeelde een kwaliteit. Omdat Thomas hierna zomaar een toren weggaf (hij zag het net te laat), kwam Theo een stuk voor. Dit stuk offerde hij weer terug door een gevaarlijke vrijpion van Thomas te slaan. Een verstandige beslissing want het resterende toreneindspel met vier tegen twee pionnen kon hij nooit meer verliezen, terwijl Thomas een lastige taak had op zoek naar remise. Thomas slaagde er niet in om het Theo moeilijk te maken en met twee minorpromoties (speciaal voor het toegestroomde publiek?) haalde Theo het punt binnen. Freek Wentink offerde een paard tegen Frans Veltkamp om dreigend pionverlies of erger te voorkomen, maar dit bleek een verkeerde beslissing. Frans kon hierna op zijn gemak de winst binnenhalen. Ook Ton Droste zag zijn partij verloren gaan nadat Ben ten Dam twee stukken kreeg voor een toren. Frits van Dorp kon de traditionele koningsaanval van Hans Kroeze onvoldoende stoppen en leverde groot materiaal en het punt in bij zijn tegenstander. Norbert Waanders had een makkelijke avond tegen Gerard Boersma die opgaf toen hij veel materiaal ging verliezen. Ook Erik Witteveen had geen probleem met het verslaan van Henk Dijkhuis. Jos de Vries hield na pionverlies zijn tegenstander Johan Alberts nog lang aan de praat, maar kon het in het eindspel niet meer bolwerken. Clemens Fransen en Joop Naatje speelden een moeizame partij. Met een aardig trucje won Clemens een kwaliteit maar daarna kreeg hij maar steeds geen koningsaanval van de grond. De compensatie die Joop had op de damevleugel was uiteindelijk voldoende voor Clemens om met remise akkoord te gaan.
In ronde 4 behaalde Jos Muller zowaar alweer zijn derde zege. Theo Heeregrave bezorgde Jos weliswaar een versplinterde pionnenstelling, maar met het loperpaar en open lijnen voor zijn torens had Jos ruim voldoende compensatie. Hij verhinderde in eerste instantie keurig zwarts rochade, maar gaf met een foutieve damezet Theo onbedoeld alsnog diezelfde mogelijkheid, waarna zwart eerder beter zou komen te staan. Theo zag het niet, ging aan de wandel met zijn koning en verzeilde in een hopeloos verloren positie. Werner Kienhuis ruilde met wit een stuk in het centrum, maar daardoor kreeg Ben ten Dam een hinderlijke pion op e4. Werner viel die meteen aan met de dame, maar dit bleek even later tempoverlies. Beter had hij zijn koningspaard via e2 naar c3 gebracht om de pion aan te vallen. Nu bleef hij steeds tegen de e-pion aanhikken en kon hij zijn ontwikkeling maar moeilijk voltooien. Met de uiteindelijk nog bereikte remise mocht Werner tevreden zijn. Wim Arns haalde tegen Hans Kroeze zijn zetvolgorde door elkaar en gaf daarmee Hans een niet te missen kans op koningsaanval. Hans wist daar uiteraard wel raad mee en won snel. Thomas Berghuis verzuimde een pionnetje terug te slaan in de opening tegen John Leerentveld. John koesterde terecht deze pion, want na nog een foutje van Thomas veranderde die later zelfs in een gedekte vrijpion die niet meer af te stoppen bleek. Freek Wentink kwam er in zijn partij tegen clubkampioen Norbert Waanders niet echt aan te pas en verloor kansloos. Cor van Bree dacht na de opening tegen Johan Alberts een makkelijke avond te krijgen, maar vergiste zich behoorlijk. Waar zijn vrijpion kon worden gestopt liep de vrijpion van Johan gewoon door en dit leidde dus tot onverwacht verlies voor Cor. Frits van Dorp en Gerard Boersma besloten hun partij met remise. Nieuwkomer Martin Pitt deed het lange tijd helemaal niet slecht tegen Guus Nolte, maar enkele missers in de slotfase bezorgden toch de winst bij Guus.