Na het seizoen rustig te zijn begonnen met een serie remises boekte Norbert Waanders op de schaakvereniging in ronde 5 zijn eerste zege. Slachtoffer was Willem Venerius die goed en lang tegenstand bood, maar na pionverlies (door een fraaie truc van Norbert) zijn verdediging uit elkaar zag vallen. Norbert maakte het karwei knap af. John Leerentveld won een kwaliteit tegen Ben ten Dam, gaf hem even later net zo makkelijk weer terug en liet daarna tot zijn eigen verbijstering een vol stuk in staan. Met een stuk voor, maar met weinig tijd en een gedrukte stelling liet Ben zetherhaling toe en accepteerde hij remise, omdat op winst spelen hem wat riskant leek. Daar kon John uiteraard niet over klagen. Joop Naatje liet een loper insluiten tegen Lex Griffioen. Vervolgens koos hij niet de beste varianten, waardoor Lex goed spel kreeg en met een complete dame voorsprong de partij won. Peter Levink liet zich niet gek maken door de bijzondere capriolen die Hans Kroeze op het schaakbord uithaalde, incasseerde zo hier en daar het nodige materiaal en won vrij gemakkelijk. Jos Muller zag een vervelend schaakje van Cor van Bree over het hoofd, verloor een kwaliteit, probeerde compensatie te krijgen, maar zag zijn aanval als een boemerang terugkomen en liet zich zelfs mat zetten door Cor. Guus Nolte werd in ongeveer gelijke stelling verrast door een gemeen pionzetje van Freek Wentink die daarmee een toren buitmaakte. Het was ineens uit. Ton Droste pakte een nogal giftig pionnetje op de e-lijn en verloor eerst een stuk door een penning en later ook nog zijn dame na een een mooie combinatie van Gerard Boersma. Erik Witteveen won een paar pionnetjes in een riskante, gedrukte stelling tegen Thijs Mangelsdorf die net niet de gelegenheid kreeg om een mataanval in te zetten. Na grootscheepse afruil bleek het pionneneindspel simpel gewonnen voor Erik. Nicole Moss speelde een Scandinavisch gambiet en kreeg goede compensatie voor de pion tegen Wim Arns die een probleem had met zijn ontwikkeling. Helaas voor Nicole beging ze een flinke fout en kwam ze een hele toren achter. Via een aftrekschaak won Wim daarna ook nog de dame en dus de partij. Henk Dijkhuis was wat vrijgevig met zijn pionnetjes tegen Jos de Vries, maar had ook nog wel wat compensatie. Toen hij echter zijn vrijgevigheid ging uitbreiden naar het grotere materiaal was Jos niet te beroerd om deze cadeautjes aan te pakken en de partij te winnen.
In ronde 6 bleef de partij tussen Paul Formanoij en Lex Griffioen in evenwicht en werd het dus remise, al was er een kritiek momentje in de opening voor Paul. Lex durfde niet door te pakken en achteraf bleek dit toch wel een terecht besluit. John Leerentveld kreeg op de damevleugel voordeel met een open b-lijn. Willem Venerius zag zich genoodzaakt daar een toren te ruilen, maar kreeg toen te maken met een machtige vrijpion die kon doorstomen met vernietigende kracht. Cor van Bree kon zijn koningsaanval in de drakenvariant van het Siciliaans net niet omzetten in winst. Ben ten Dam hield er zelfs een pluspion aan over, maar meer dan remise zat er niet in voor hem. Rik Veldhuis pakte her en der een pionnetje mee tegen Freek Wentink en besloot de partij met een fraai dameoffer gevolgd door ondekbaar mat. Gerard Boersma wist de pionnenstorm van Hans Kroeze op zijn koningsstelling aardig te neutraliseren en leek zelfs in het voordeel te komen, maar gaf onnodig zijn dame cadeau en moest opgeven. Guus Nolte hield zijn partij tegen Jos Muller na een avond zwoegen knap remise. Clemens Fransen zag een matbeeld aan de horizon verschijnen tegen Erik Witteveen, maar het bleek een fata morgana. Na een volkomen foutief dameoffer moest hij de eer aan Erik laten. Dat Wim Arns zijn partij won tegen Thijs Mangelsdorf mag bijna de boeken in als het achtste wereldwonder, zo stond hij na een knap middenspel van Thijs een dame achter. Aan het eind leverde Thijs opeens al zijn voordeel zomaar weer in, waardoor Wim zelfs een stuk voor bleef en naar huis ging met een zwaar schuldgevoel over dat hij het punt nog had afgesnoept van zijn tegenstander. Het gelijk staande toreneindspel tussen Ton Droste en Jos de Vries werd door beiden nogal mishandeld, waardoor de partij beide kanten op had gekund. Ton was uiteindelijk de gelukkigste. Nicole Moss offerde gewaagd een stuk op de koningsstelling van Frits van Dorp, waarna het bord in brand stond. Van alles stond in, dames werden opgesloten, onbegrijpelijke zetten werden gespeeld, maar nadat de kruitdampen waren opgetrokken werd tot remise besloten in een overigens voor Frits voordelige stelling.