Tijdnoodduels in schaakcompetitie
In ronde 13 van de interne
competitie van de S.V. Borne speelde op verschillende borden de factor tijd een
belangrijke rol. Han Kuik had vrij snel een kwaliteit
veroverd tegen Sjaak Piest, maar investeerde zoals gewoonlijk veel tijd om de beste
zetten te vinden in het middenspel. Hij bleef gewonnen staan, maar bood in
tijdnood toch maar remise aan omdat hij bang was de partij door die tijdsdruk alsnog
weg te geven. Sjaak kon de remise uiteraard niet weigeren. Ook Nico Hilderink
kwam door tijdnood niet verder dan remise. Zijn tegenstander Erik Witteveen
wisselde sterke en zwakke zetten af gedurende de partij, maar ook al voelde
Nico dat er met een aantal zetten iets mis was, hij kon er niet van profiteren,
mede omdat hij te weinig tijd over had om alles goed uit te rekenen. Met name toen Nico met het verkeerde stuk een pion sloeg,
kwam Erik sterk terug. Erik had de remise voor het oprapen via eeuwig schaak,
maar dacht ten onrechte nog op winst te kunnen spelen en week af. Nico
verzuimde daarna echter verschillende malen de winst binnen te halen. Hij
maakte enkele flinke fouten en zo kon Erik alsnog naar remise afwikkelen. Ook Ben ten Dam tegen Hans Kroeze werd remise door tijdnood van
Ben, maar dat had een andere oorzaak. Door het verkeerd afstellen van de
schaakklok kreeg Ben niet per zet de gebruikelijke 30 seconden erbij. Toen men
dat in de gaten kreeg, kwamen de heren een uit nood geboren remise overeen (een
herenakkoord) omdat Ben anders buiten zijn schuld door zijn vlag zou zijn
gegaan. Jos Muller en Cor van Bree kwamen niet aan de
tijdnoodfase toe. Binnen 20 zetten liet Cor zich pardoes mat zetten na een
eerdere openingsfout, die al tot groot voordeel voor Jos had geleid. Henk Eillert kreeg een ver opgerukte vrijpion tegen Paul Formanoij en die pion gaf uiteindelijk ook de doorslag in
de partij. Wim Arns liet zich de kaas van het brood eten door met een gezonde
pion voorsprong Bert Schuijl teveel tegenkansen te
geven. Die accepteerde het cadeautje in dankbaarheid. Frans Veltkamp moest (na
een zeer ongebruikelijke opening, Grob’s attack genaamd) op het einde goed rekenen tegen Johan
Alberts in verband met wederzijdse promotie, maar alles bleek tot zijn genoegen
precies te passen.
Ronde 14 bracht een flinke
verrassing met een nederlaag van koploper Han Kuik
tegen Henk Eillert. Het clubkampioenschap is daardoor
weer helemaal open met vier kanshebbers. Han opende met het Schots gambiet en
hoewel hij zich goed voorbereid achtte, pikte Henk er net die ene voor Han wat
minder bekende variant uit, zodat deze de juiste voortzetting achter het bord
moest vinden. Dit lukte Han niet goed ondanks het investeren van veel tijd (het
bleek later bij analyse ook best wel lastig). Henk
investeerde zelfs nog meer tijd, maar hij deed allemaal prima zetten en zette
Han stevig onder druk. Deze liet enkele steken vallen, verloor een stuk en
moest opgeven. Voor nog meer vuurwerk werd gezorgd door Nico Hilderink. Een
verrassende paarduitval (objectief misschien niet de beste zet, maar wel de
nodige verwarring stichtend bij zijn tegenstander) werd door Sjaak Piest niet
helemaal goed beantwoord, waarna Nico opeens groot voordeel kreeg. Soms kan een
objectief mindere zet toch in de praktijk de beste blijken, als ook de
psychologische effecten op de tegenstander worden meegewogen. In tijdnood
speelt dit aspect vaak een rol, maar daar was hier geen sprake van: na 21
zetten was de partij voorbij!