Geen ontzag voor sterke schakers

De schakers van de S.V. Borne met een hoge rating hadden het in de 20^e ronde van de schaakcompetitie knap lastig tegen tegenstanders, die een stuk lager moesten worden ingeschat. Nico Hilderink kwam wel goed uit de opening tegen Paul Formanoij, maar Paul hield hem aardig bezig met vaak onverwachte zetten. Nico offerde uiteindelijk twee paarden tegen een toren en een pion, na eerder een betere kans te hebben verzuimd. De stelling bleef onduidelijk tot Nico met zijn dame op pionnenjacht ging op de damevleugel. Met een reeks sterke zetten bracht Paul veel dreiging in de stelling aan de andere kant van het bord. Dit werd in de tijdnoodfase door Nico op een verkeerde manier gepareerd, zodat Paul zelfs een totaal gewonnen stelling kreeg. Helaas voor hem liet hij daarna een steekje vallen, waardoor Nico nog met eeuwig schaak en dus remise wegkwam. Norbert Waanders moest tegen Theo Heeregrave ook flink werken voor zijn overwinning, al had hij met een mooie combinatie al vrij snel een dame gewonnen tegen een toren en een paard. Gerard Boersma wist zijn partij tegen Lex Griffioen zelfs keurig tot aan de 30^e zet binnen de remisemarge te houden, maar maakte toen een kapitale fout. Lex profiteerde dankbaar van de overbelasting van de witte dame. Op de andere borden liet Bert Schuijl zich in onduidelijke stand pardoes matzetten door Jos Muller, verzilverde Johan Alberts een veroverde kwaliteit tegen Guus Nolte en was Freek Wentink in een iets te gulle bui door vrij snel enkele stukken aan te bieden aan Cor van Bree.

In ronde 21 speelde Nico Hilderink tegen Ton Ellenbroek, een sterke schaker uit de regio, die overweegt om zich aan te melden bij de S.V. Borne. Ter kennismaking met de club was voor hem een plaatsje in het speelschema ingeruimd. Nico had (op zijn beurt) geen misplaatst ontzag voor Ton en speelde een sterke partij. Ondanks tijdnood sloeg Ton tot tweemaal toe een remiseaanbod van Nico af, maar daarvan zal hij spijt hebben gekregen. Nico bleef rustig, won een pion en even later zelfs nog een stuk, waardoor Ton nog verloor. Sjaak Piest kreeg tegen Henk Eillert enorm ruimtevoordeel, omdat Henk verzuimde tijdig via een pionzetje zijn stukken fatsoenlijk te ontwikkelen. Sjaaks sterke paarden en zijn bezit van een belangrijke diagonaal werden Henk fataal. Een bijzondere stelling ontstond bij Hans Kroeze tegen Paul Formanoij met alle stukken nog op het bord, maar vrijwel geen pionnen meer. Alles stond tegelijk aangevallen. Deze zeer ingewikkelde stelling werd verrassend goed uitgespeeld door beide heren. Paul hield een extra pionnetje over, maar het was de vraag of dat voldoende was. Plotseling was de partij voorbij. Paul liet met een gemeen lokzetje Hans een vergiftigde pion slaan, waarna hij met een schaakje een toren kon winnen. Cor van Bree werd tegen Jos Muller beloond voor een (waarschijnlijk) incorrect offer van een paard. Nadat de inzet verhoogd was tot een volle toren speelde Jos het niet nauwkeurig. Hij had kunnen winnen, maar verloor. Wim Arns speelde tegen Joop Naatje een partij, waarin de beide pionopstellingen zo van een dambord leken te zijn weggeplukt. Het kostte Wim veel moeite om daar doorheen te komen, maar uiteindelijk zette hij (in tijdnood) Joop pardoes mat. Gerard Boersma kon zijn goede spel van vorige week niet continueren en verloor ditmaal vrij kansloos van Freek Wentink.