Complexe
schaakpartijen bij S.V. Borne
Ronde 5 van de
schaakcompetitie bracht enkele behoorlijk ingewikkelde partijen. De partij
tussen Sjaak Piest en Han Kuik kreeg weliswaar vrij snel een remise-uitslag,
maar vervolgens werd er door beide heren nog uren op geanalyseerd om de
waarheid boven tafel te krijgen. Na een vrij ongebruikelijke opening had Han
goede kansen, maar hij zag die te laat en volgde een minder goed plan. Een wat
merkwaardige damemanoeuvre van Sjaak bleef zo onbestraft. Nico Hilderink speelde
een goede partij tegen Norbert Waanders. Met een schijnoffer van een pion
creëerde hij in een Grünfeld-Indische opening ruimte en dreiging op de
damevleugel. Norbert raakte het overzicht kwijt en leverde materiaal in. De
vele mogelijkheden die de stelling bood maakten dat er flink moest worden
gerekend. Nico deed dit in de riskante stelling uiteindelijk het beste en kon
de partij besluiten met een fraaie matcombinatie. Ook de partij tussen Frans Veltkamp en Jos Muller vergde veel van
beide spelers. Toen Jos zijn dame zomaar rechtstreeks in een penning zette,
verbruikte Frans veel tijd om te kunnen profiteren. Hij deed een prima
voorbereidende zet, maar verzuimde het af te maken met een (dame-) winnende
loperzet. Jos kon weer loskomen en profiteerde uiteindelijk van de slechte
positie van de beide witte paarden. Lex Griffioen strafte een openingsfoutje van Cor van Bree af in de
versnelde drakenvariant van het Siciliaans en won snel. Frits van Dorp had aan
een dame voorsprong niet genoeg tegen Joop Naatje.
Stukje bij beetje leverde hij zijn voorsprong weer in en zo werd het nog remise.
Elementaire kennis van eindspelen leek bij zowel Johan Alberts tegen Theo Heeregrave
als bij Bert Schuijl tegen Freek Wentink niet of
nauwelijks aanwezig, waardoor de kansen voortdurend wisselden en beide
uitslagen uiteindelijk een groot toevalsgehalte leken te hebben. Toch jammer
van een soms goede partijopzet.
Een week later in
ronde 6 liet Theo zien toch met eindspelen overweg te kunnen. Of had hij zich
stiekem tussentijds alsnog in de materie verdiept? Na een stuk voor te zijn
gekomen tegen Wim Arns, die een vorkje overzag, speelde hij de partij
onberispelijk uit en liet Wim kansloos. Han Kuik had de nodige moeite met de
‘zwarte leeuw’ van Jos Muller, een moeilijk te kraken verdediging. Zelfs een
voorsprong van twee pionnen was niet geheel geruststellend omdat zwart actiever
stond in het toreneindspel. Maar toen Jos te veel tijd verloor door zijn toren
te laten opsluiten en een omslachtige reddingsoperatie nodig was, kon Han de
partij alsnog geheel naar zijn hand zetten. Erik Witteveen deed een stuk cadeau
aan Joop Naatje, maar had wel ruim voldoende compensatie door een flinke
ontwikkelingsvoorsprong. Hij won het stuk terug en kon afwikkelen naar een
eindspel met twee verbonden vrijpionnen, dat hij eenvoudig binnenhaalde.