Lonneker neemt revanche op Borne voor de KNSB beker

Twee jaar geleden won Borne in een uitermate spannend duel de halve finale voor de SBO beker van Lonneker. Die wedstrijd werd beslist door een vliegend tijdnoodduel tussen Norbert Waanders en Maike Edens. Op vrijdag 29 oktober speelden beide viertallen opnieuw tegen elkaar in de KNSB bekercompetitie. Het werd wederom een spannende strijd. Aan bord één speelden Paul ten Vergert (wit) en Lex Griffioen tegen elkaar. Paul opende tegen zijn gewoonte in met d4, en liep al snel te mopperen dat hij in een tamelijk tam speltype was terechtgekomen, dat hem niet zo ligt. Hij had ook redenen tot mopperen, want een paarduitval naar g5 leverde niets op, en al oogde de zwarte stonewall-achtige pionnenstructuur niet zo goed, wit kon ook niet veel uitrichten. Bij vlagen stond Lex zelfs beter. Rond de twintigste zet bood Lex remise aan, maar omdat de situatie op de andere borden nog onduidelijk was permitteerde Paul zich om een half uurtje af te wachten.

Dansende paarden

Op bord twee speelde Patrick Munster zijn favoriete spelletje tegen Jokim van den Bosch; het paard naar f3, fianchetto op de koningsvleugel, d3 en e4, het andere paard naar d2. Zoals zoveel spelers vond Jokim het ook maar lastig om een goed antwoord te vinden tegen deze degelijke speelwijze. Nadat Patrick zijn paard op c4 wist te posteren en dreigde om een pion op a4 te verschalken sloeg echter de vlam in de pan. De witte paarden dansten door de zwarte stelling en dreigden her en der schade aan te richten. Jokim kon slechts reageren met wat defensieve damezetten, en zijn stelling leek hopeloos. Het probleem voor Patrick was echter dat hij veel wendingen moest onderzoeken die de strijd zouden kunnen beslissen. Bijvoorbeeld een paardoffer op f7 met vervolgens een torenoffer op e6, een schijnoffer op f5, en nog wat andere mogelijkheden die veelbelovend leken maar waarschijnlijk toch onvoldoende perspectief boden. Dit kostte veel tijd, en Jokim had als verdediger telkens maar een beperkt aantal mogelijkheden en kon snel een keuze maken.

Onzalige ruil

Op bord drie speelde Arno van Akkeren met wit tegen Nico Hilderink. Arno speelde in de Siciliaan de c3 variant, en daar had Nico al eens naar gekeken. De opening verliep dan ook via de theoretische banen. In het begin van het middenspel kwam Nico echter toch wat gedrukt te staan, en hij had problemen om zijn loper op c8 te ontwikkelen. Dat maakte dat hij de bevrijding zocht door een onzalige ruil van zijn zwartveldige loper tegen een wit paard. Het loperpaar van Arno ontwikkelde vanaf de velden g3 en b3 een machtige invloed, met ondersteuning van de torens die de lijnen naast een geïsoleerde pion bezetten. Helemaal volgens het boekje.

Kantelpunt

Sjaak speelde tegen good old Willem Bulter een Siciliaan met Lc4. De witte dame ging via f3 naar g3, en oefende daar een hinderlijke druk uit op g7. Willem antwoordde adequaat met een paardmanoeuvre en de lange rokkade. De stelling oogde zeer tweesnijdend. Willem zelf en Paul meenden dat zwart duidelijk beter stond en misschien was dat ook wel zo. Nadat Sjaak echter een pionnetje op d6 veroverde was hij vol overtuiging dat hij voor de winst moest gaan. Dus sloeg hij een remiseaanbod van Willem af. Zoals zo vaak was het remiseaanbod een kantelpunt. Willem maakte al snel een fout die hem een stuk en de partij kostte.

Hervatting

Na het binnenhalen van het eerste punt door Sjaak sloeg Paul het remiseaanbod van Lex af en ging hij er weer voor zitten. Met f4 en c4 tastte hij het brede zwarte pionnencentrum aan. Dit leidde tot spannende verwikkelingen, en na een door Paul gepleegd schijnoffer op d5 leek het er voor Lex wat somber uit te zien. Lex had echter ook de nodige tegendreigingen en gebruikte die goed om de witte loper weer terug in zijn hok op g2 te krijgen.

Blote koning

Inmiddels had Patrick zijn heil gezocht in een pionwinst. Zijn tijd was echter intussen behoorlijk geslonken, en Jokim startte een tegenactie met zijn torens op de koningsvleugel. Erg gevaarlijk omdat de lopers van beide partijen ongelijk van kleur waren. Vermoedelijk heeft Patrick in deze fase van de partij, mede door de tijdsdruk, onnauwkeurig gespeeld. Het leek er in elk geval op dat hij zijn loper eerder op e3 had moeten posteren om die bij de verdediging te betrekken en zo het naderend onheil af te wenden. Nadat hij dit verzuimde ontwikkelden de torens en de loper van zwart een enorme kracht tegen de arme witte koning die in zijn blootje over het bord rende. De tijdnood deed de rest. Nadat Patrick aanvankelijk subliem speelde moest hij uiteindelijk toch de smartelijke pijn van de nederlaag ervaren.

Geen wondertje

Aangezien Nico verloren leek te staan bood Paul nu Lex remise aan. De stelling leek ook volledig in evenwicht en het eindspel dat restte leek voor beide spelers geen hoop op meer te bieden. Dus besloot Lex het aanbod te accepteren. De stand was daarmee 1.5 tegen 1.5 en er moest nog een wondertje gebeuren wilde Nico nog remise kunnen maken. Toen hij echter ook nog een stuk verloor, konden de Lonnekers de overwinning vieren. De nederlaag van twee jaar geleden was uitgewist.