Fraaie partijen ontsierd door blunders

Nico Hilderink bleek in ronde 17 van de interne schaakcompetitie van de S.V. Borne weer eens een paar maatjes te groot voor zijn tegenstander. Jos Muller kwam er totaal niet aan te pas. Nico pakte in een Siciliaan het centrum van Jos stevig aan en blies het op nadat Jos nog een fraaie verborgen verdediging op de tiende zet had gemist. In arren moede offerde Jos een stuk, maar in een overigens al gewonnen stand vond Nico met twee vrij geniale zetten de allersnelste weg naar de winst. Jos kon mat op de achttiende(!) zet al niet meer voorkomen. Paul Formanoij had een zet of dertig een gelijkwaardige stelling tegen Norbert Waanders, maar gaf onnodig een pion cadeau, waarmee ook een opgesloten toren van Norbert vrijkwam. Dit leidde al vrij snel tot verlies van de partij voor Paul. Ben ten Dam had een zeer dreigende maar nog niet doorslaggevende aanval tegen Erik Witteveen. In eerste instantie verdedigde Erik zich alert. Pas toen Erik een verkeerde torenmanoeuvre inzette had Ben even een goede kans, maar die miste hij in tijdnood. Erik kwam twee pionnen voor en deelde als intermezzo enkele plaagstootjes uit aan de witte dame. De eerste werd nog goed verwerkt door Ben, maar bij de tweede blunderde hij afzichtelijk en moest hij opgeven. Cor van Bree richtte een batterij op de koning van Werner Kienhuis, maar had zijn basis (een loper) niet goed verankerd. Toen die werd aangevallen had hij zich nog net kunnen redden naar een remise-eindspel, maar hij zag het niet op tijd en verloor een stuk. Werner wist de vesting die Cor daarna optrok met enige moeite te kraken en won de partij. Johan Alberts won eerst een kwaliteit tegen Gerard Boersma, kon wat later een verdwaalde loper van Gerard ophalen en zette hem uiteindelijk mat met twee torens.

Ondanks een remise tegen Norbert Waanders liep Nico Hilderink in ronde 18 verder uit op de nummer twee, Henk Eillert. Die liet zich namelijk na een interessante partij in een stelling met een pion meer abrupt mat zetten door Jos Muller. Een onbegrijpelijke blunder, Henk kon het zelf amper geloven. Eerder waren Nico en Norbert al vrij snel remise overeen gekomen. Met een half open g-lijn had Norbert misschien wat aanvalskansen tegen de zwarte koningsstelling, maar anderzijds stond ook zijn eigen koning daar niet helemaal jofel, dus was de snelle puntendeling wel te verklaren. Paul Formanoij had vrij veel moeite met Frans Veltkamp. Paul kwam zelfs een pionnetje achter, maar dat had niet zoveel te betekenen. De zwarte verdediging leek zeer solide, maar Frans dacht in een optimistische bui ook nog te kunnen inslaan op een (vergiftigde) pion. Daarmee verloor hij een stuk, al moest Paul dat wel goed berekenen. Enkele wanhoopschaakjes van Frans later kwam daar nog een torenverlies bij en was de buit binnen voor Paul. Wim Arns meende een toren van Erik Witteveen op te kunnen sluiten. Uiteindelijk was dit ook wel zo, maar Erik kreeg er twee stukken en een pion voor terug en dat vond hij geen slechte deal uiteraard. In een scherpe stelling gingen beide spelers vervolgens vol voor de koningsaanval. Die van Erik bleek gevaarlijker dus moest Wim terug in de verdediging. Een flinke fout kostte hem daarbij een toren, waarna hij opgaf. John Leerentveld won van Ben ten Dam die een loper offerde, maar dat niet kon rechtvaardigen. Cor van Bree miste enkele kansen tegen Hans Kroeze. Zijn kwaliteit voorsprong bleek later onvoldoende voor de winst. Na het teruggeven van de kwaliteit resteerde een remise-eindspel. Guus Nolte wist in een ingewikkelde, vrij onoverzichtelijke stand Joop Naatje een stuk af te snoepen en stelde daarmee de winst veilig.