Nico Hilderink in een zetel naar nieuwe titel

De interne competitie van de schaakvereniging Borne lijkt voor wat betreft het kampioenschap met nog zes ronden te gaan al beslist. Nico Hilderink vergrootte zijn enorme voorsprong (hij heeft een verrekijker nodig om zijn achtervolgers in het vizier te krijgen) in ronde 21 weer eens, ditmaal door van Erik Witteveen te winnen. Erik deed het niet slecht in het Koningsgambiet, maar moest wel toestaan dat er een vervaarlijke pionnenstorm op zijn koningsstelling af kwam. Zijn compensatie in het centrum en op de andere vleugel was niet geheel duidelijk en het loperoffer waarmee Nico de zwarte koningsstelling uiteindelijk openbrak was zonder meer kansrijk. Met een serie goede tegenzetten had Erik waarschijnlijk het evenwicht nog net kunnen handhaven, maar hij ging al snel in de fout en moest zijn dame inleveren met daarbij enkele pionnen. Nico’s dame bleek superieur aan de toren en het paard van Erik, die zelfs even later na een fout ook nog dat paard kwijtraakte. Erik probeerde nog een patvalletje, maar daar trapte Nico uiteraard niet in. Nummer twee op de ranglijst Henk Eillert kwam niet verder dan remise tegen Wim Arns. In een stelling die nog alle kanten uit kon, maar wel met een pion minder bood Henk remise aan uit angst om alles in tijdnood weg te geven. Wim ging akkoord. Frans Veltkamp tegen John Leerentveld kende dezelfde uitslag. In een wat dichtgeschoven stelling leek het voor beide te riskant om een winstpoging te wagen. Cor van Bree won tegen Johan Alberts een stuk via een penning en was snel klaar met de partij. Ook Joop Naatje kwam snel een stuk voor tegen Frits van Dorp. Frits stribbelde nog wat langer tegen, maar een torenverlies werd hem uiteindelijk fataal. Onderaan onderbrak Ton Droste eindelijk zijn reeks verliespartijen weer eens met een nette remise tegen Gerard Boersma.

Ook in ronde 22 kwam Ton tot remise, ditmaal tegen Freek Wentink, nadat deze wel verschillende winstkansen had laten liggen. Frits van Dorp boekte een overtuigende overwinning op Gerard Boersma. Deze probeerde na stukverlies nog om chaos te creëren, maar Frits gaf geen krimp. Heinz Eligmann nam een kwaliteit mee tegen Hans Kroeze. De koningsaanval die Hans daarna in gedachten had, kwam nooit echt van de grond en Hans moest steeds meer materiaal inleveren. Een gedegen winstpartij van Heinz. Cor van Bree kwam een pionnetje voor tegen Erik Witteveen, maar die had ruim voldoende compensatie door een onaantastbaar paard in het centrum. Cor ging vervolgens met zijn dame in de aanval, maar dit werkte averechts doordat zijn verdediging open kwam te liggen. Erik profiteerde daar ogenblikkelijk van door met dame en paard de witte koning te attaqueren en een stuk te winnen. Hierna was het uit. Frans Veltkamp en Wim Arns gebruikten zeeën van tijd voor de opening die ook wel wat ongebruikelijk was. Wim had in het begin licht voordeel, maar na een fout kon Frans eenvoudig materiaal winnen. Hij zag het niet en kwam later in iets betere stand (en tijdnood) met een remiseaanbod, dat Wim niet kon weigeren. Norbert Waanders en Lex Griffioen kregen de zoveelste editie van een bepaalde openingsvariant op het bord. De strijd duurde ditmaal wat langer, maar de uitkomst was hetzelfde: remise. Lex kreeg een pionnenmeerderheid op de damevleugel, maar zag geen goede kans om dit tot gelding te brengen. Norbert begon tijdig een tegenactie op de koningsvleugel en leek daarmee goede compensatie te hebben. Achteraf bleek volgens de computer de slotstelling toch wel iets voordelig voor Lex, dus wellicht was doorspelen (met tijdnood voor Norbert) een betere optie voor Lex geweest dan remise aan te bieden. Een goede beoordeling van een stelling blijft een lastig onderdeel van het schaken.