Jacht op schaaktitel geopend

Nu veelvoudig clubkampioen Nico Hilderink (helaas voor onze club) voor enkele jaren naar het buitenland is verhuisd, is het de vraag wie zijn titel in de interne competitie van de S.V. Borne straks gaat overnemen. Of er in dit verband sprake was van extra nervositeit is de vraag, maar ronde 7 kenmerkte zich door grote slordigheden en onbegrijpelijke fouten. Zo stond Joop Naatje al mat na 10 zetten tegen Werner Kienhuis na een te riskante opening. Hans Kroeze liet op zet acht al een loper insluiten tegen Lex Griffioen en speelde het vervolg ook niet de beste zetten. Lex had dus een makkelijke partij die hij met een aardige combinatie kon besluiten. Erik Witteveen had het zwaar tegen Cor van Bree en moest enkele malen zeer nauwkeurig verdedigen, maar net toen hij het ergste had gehad en zelfs op winst kon gaan spelen, liet hij (niet voor het eerst dit seizoen!) zomaar zijn toren slaan en gaf op. Ook Ton Droste gaf een toren weg in een betere stelling tegen Gerard Boersma en verloor. Guus Nolte verloor tegen Frits van Dorp zelfs de dame en gaf even later nog een stuk cadeau, maar dat laatste werd door Frits niet opgemerkt. Voor de uitslag maakte dat geen verschil. Freek Wentink won van Clemens Fransen door met een pionnetje door te lopen, terwijl Clemens aan de overkant een (vergeefse) poging deed om Freek mat te zetten. De uitslag had ook andersom kunnen zijn als Clemens in een eerder stadium niet een (ietwat verborgen) stukwinst over het hoofd had gezien. Johan Alberts speelde een goede partij tegen Wim Arns die de verdediging van zijn koningsstelling niet op orde kreeg. Johan beheerste een belangrijke diagonaal en kwam binnen met toren en dame, waarna er voor Wim geen redding meer was. John Leerentveld en Jos Muller hielden de partij in balans door het wederzijds belegeren van een zwakke pion van de tegenstander. Voordat het tot een afwikkeling kwam werd remise overeengekomen. Norbert Waanders kreeg voordeel tegen Ben ten Dam toen deze een pionnetje dacht buit te maken. Norbert verzuimde de beste reactie waarmee de winst meteen binnen was, maar won wel de pion terug en kreeg aanhoudende druk op een slecht geposteerde loper en een geïsoleerde pion. Ben hield het een tijdje nog aardig vol, maar bezweek uiteindelijk toch.

Ronde 8 telde maar liefst 10 partijen, waarvan slechts 1 remise werd. Dat de knotsgekke partij tussen Erik Witteveen en Ben ten Dam in remise eindigde was op zich al een wonder. Ben leek met een stuk voorsprong eerst makkelijk te winnen. Bij een poging om stukken te ruilen ging hij echter behoorlijk in de fout, moest zijn stuk weer inleveren en tot overmaat van ramp werd hij gedwongen om een verre vrijpion op te halen met zijn koning. Die koning stond daarna zo afzijdig dat Erik aan de andere kant van het bord eenvoudig kon doorlopen met een andere vrijpion. Maar ook Erik verzuimde een aantal malen de winst, zag spookbeelden van het lastig te winnen eindspel van koning, loper en paard tegen koning opdoemen, schrok daarvoor terug, liet de zwarte koning terugkomen naar het centrum en moest berusten in remise. Henk Eillert had het lange tijd moeilijk tegen Jos Muller, maar toen hij uiteindelijk kon afwikkelen naar een gewonnen pionneneindspel greep hij overtuigend zijn kans. Norbert Waanders zag tegen John Leerentveld zijn paard ingesloten worden, nadat hij nota bene zelf met een agressieve pionzet het laatste vluchtveld had bezet. Het stukverlies werd hem fataal. Wim Arns wist na verschillende keren remise te hebben afgeslagen in een lange partij met veel moeite een vrijpion op de c-lijn te verzilveren tegen Guus Nolte. Ergens schijnt ook Wim nog remise te hebben aangeboden, maar dat bleek Guus achteraf helaas niet te hebben meegekregen, anders had hij het wel aangegrepen. De overige uitslagen lagen in de lijn van de verwachting. Vermeldenswaard is nog wel dat de beide nieuwkomers op de club (Erik Mijnheer en Clemens Fransen) hun tweede winstpartij wisten te boeken.