Schaakcompetitie met kleine foutjes en blunders

De zevende ronde van de interne competitie van de schaakvereniging Borne kende slechts een remise: Jos Muller en Paul Formanoij deelden het punt al binnen twintig zetten. Hiervoor gebruikten ze overigens wel veel tijd, omdat de gebaande wegen al snel waren verlaten.

Nico Hilderink verstevigde zijn koppositie door goed te profiteren van enkele matige pionzetten van Wim Arns. Deze verzwakte in een Siciliaan eerst de c-lijn door zijn b-pion op te spelen. Na een tijdelijk pionoffer in het centrum van Nico, gevolgd door een mooie paardzet kreeg Wim nog een nieuwe zwakte in het centrum. Wim probeerde dit op te lossen door zijn e-pion op te spelen, maar Nico toonde met een (weer tijdelijk) kwaliteitsoffer aan dat het zwarte loperpaar, gericht op de witte koning, vernietigend sterk was. Aan mat viel niet meer te ontkomen.

Lex Griffioen kreeg een gedekte vrijpion op de c-lijn tegen een vrije a-pion van Heinz Eligmann. Een zware belegering op de a-lijn leidde uiteindelijk tot pionverlies bij Heinz. De b-lijn kwam open voor de zware stukken van Lex en toen ook de vrije a-pion nog geblokkeerd kon worden was de uitslag duidelijk. Met een aardige slotmanoeuvre haalde Lex het punt binnen.

Hans Kroeze kreeg zomaar een dame in de schoot geworpen door Theo Heeregrave, die een vergiftigde pion sloeg. De vage tegenkansen die Theo nog creëerde over de a-lijn werden door Hans met een (tot mat leidend) overtuigend torenoffer de kop ingedrukt.

Frans Veltkamp leek in de loopgravenoorlog tegen Henk Eillert aardige papieren te hebben, maar wilde te snel resultaat. Een ontnuchterende paardzet van Henk leidde tot stuk- en partijverlies.

Erik Witteveen liet een mooie kans op winst liggen tegen John Leerentveld. Hij zag een leuk schijnoffer van zijn dame op d7 over het hoofd. Later kwam hij toch nog in gewonnen positie na een vreemde paardzet van John, maar Erik wist niet met de weelde van stukwinst om te gaan en gaf de partij in enkele zetten nog volkomen uit handen.

Ben ten Dam had een actieve loper en toren tegen Johan Alberts. Deze kon daar met zijn passieve toren en paard te weinig tegenover stellen. Hij verloor een belangrijke pion, waarna Ben met zijn verbonden vrijpionnen de winst kon binnenhalen.

Guus Nolte stelde zich teveel voor van een matdreiging. Freek Wentink sloeg eerst met schaak een stuk en kon de dreiging daarna opheffen, waarna de partij helemaal gespeeld was.

In ronde 8 mocht Freek het zelfs tegen Nico Hilderink opnemen, maar al op de vijfde zet ging hij jammerlijk in de fout door een stuk weg te geven. Na enkele verwikkelingen bleef de schade nog beperkt tot een kwaliteit, maar Freek kreeg ook geen tegenspel meer. Een verkeerde loperzet van Freek, gevolgd door een aardig kwaliteitsoffer van Nico bezegelde de uitslag.

Norbert Waanders kreeg iets meer tegenstand van Hans Kroeze, maar de egelstelling waar die zich in verschool verhinderde niet dat Norbert met de regelmaat van de klok een pionnetje kon meenemen. Toen uiteindelijk enkele van die vier pionnen op promoveren stonden, hield Hans het voor gezien.

Frans Veltkamp en John Leerentveld kwamen na een enerverende partij op remise uit. De partij had blijkbaar veel van beide heren gevergd, want het lukte ze na afloop bij de analyse niet of nauwelijks om de partij nog correct te reconstrueren.

Erik Witteveen gaf een stuk weg tegen Jos Muller door te snel zijn loper vast te pakken. Zijn geplande zet bleek onmogelijk; een andere loperzet moest dus, waardoor hij een paard (en de partij) inleverde. De analyse achteraf, die bijna langer duurde dan de partij zelf (overigens prachtig dat speuren naar objectieve waarheden!), bleek Erik voordeel op te leveren als hij die vingerfout niet had gemaakt.

Ton Droste profiteerde van een fout van Werner Kienhuis, die in gelijke stelling ging forceren na eerst vermeend voordeel te zijn kwijtgeraakt.

Joop Naatje kon met zijn koning en een paard twee verbonden vrijpionnen van Johan Alberts blokkeren, maar deze stukken waren dus niet meer beschikbaar op de andere vleugel, waar een paard van Johan zich tegoed deed aan onverdedigbare pionnetjes. Er restte Joop dus niets dan zich te schikken in zijn onvermijdelijke nederlaag.