Met een winstpartij tegen Hans Kroeze heeft Henk Eillert bij de schaakvereniging Borne na ronde 11 van de interne competitie de koppositie overgenomen van Paul Formanoij, die nog maar weinig partijen speelde. Henk kreeg verbonden vrijpionnen op de damevleugel en het lukte Hans niet om die zonder stukverlies af te stoppen. In de slotstelling was zelfs groter materiaalverlies onontkoombaar. Jos Muller en Norbert Waanders kwamen met bijna al het materiaal nog op het bord remise overeen in een vrij dichtgeschoven stelling. De enige manier om nog iets te bereiken voor Norbert was de breekzet f7-f5, maar Jos stelde zijn stukken zo op dat hij dit steeds wist te voorkomen. Zelf kon Jos ook niets constructiefs bedenken, dus was remise een logisch gevolg. Wim Arns gaf tegen Joop Naatje zomaar een stuk weg en bleef tegen die achterstand opboksen. Zijn extra pionnen gaven Wim bij lange na niet voldoende compensatie, maar Joop schatte dat blijkbaar anders in, want in straal gewonnen stand ging hij akkoord met remise. Werner Kienhuis kwam goed te staan tegen Freek Wentink, maar liet het voordeel toch wat verzanden. Het toreneindspel met een pion meer was waarschijnlijk remise, maar Werner probeerde het nog even. Dat had hij beter niet kunnen doen, want een blunder kostte hem de toren en de partij. Erik Witteveen en Cor van Bree hadden wonnen volgens verwachting snel hun partijen tegen respectievelijk Frits van Dorp en Ton Droste. Verder diende zich in deze ronde een mogelijk nieuw lid aan. Jos de Vries uit Delden nam een kijkje op de club en leek enthousiast. Hij mocht meteen een partij spelen en behaalde een verdienstelijke remise tegen Clemens Fransen die evenwel een goede kans op winst niet wist te benutten.
In ronde 12 bood Lex Griffioen tegen Paul Formanoij al snel remise aan, omdat hij na een slechte 18e zet zag dat hij in een moeizaam eindspel dreigde te belanden. De net vader geworden Paul vond het wel best en accepteerde het vlotjes. John Leerentveld joeg de koning van Johan Alberts het halve bord over en won vrij eenvoudig. Hans Kroeze gaf zomaar een loper weg in de opening tegen Jos Muller. Jos wist nog een behoorlijke worsteling van de partij te maken, maar kwam wel boven. Cor van Bree liet tegen Norbert Waanders bijna zijn dame opsluiten. Met een stukoffer kon hij dameverlies nog voorkomen, maar met een fraaie pionzet maakte Norbert even later de partij uit. Freek Wentink kwam na een bizarre opening tegen Frans Veltkamp twee pionnen achter, waar hij ook op een stuk voorsprong had kunnen staan. Nu won Frans gemakkelijk, waar anders remise het hoogst haalbare was geweest. Ben ten Dam wist een pionnetje voorsprong tegen Frits van Dorp niet over de streep te trekken. Na enkele wat onnodig riskante zetten kon Ben weliswaar zijn koning nog redden, maar gaf hij wel de pion terug. In volkomen gelijkwaardige stelling werd de partij remise. In de partij tussen Wim Arns en Erik Witteveen ontstond dynamisch evenwicht met remise als gevolg. Werner Kienhuis wist Gerard Boersma net voldoende pionnen af te pakken om de partij te winnen in het toreneindspel. Guus Nolte hield het lang vol tegen Heinz Eligmann, maar na een blunder liep hij ineens mat. Jos de Vries (inmiddels lid van de club!) kwam remise overeen met Joop Naatje. In de slotstelling had Jos zelfs nog kunnen winnen dankzij de onontwikkelde damevleugel van Joop, maar dat zag hij niet. Ook Joop miste overigens eerder een mogelijke winst, toen hij verzuimde en passant te slaan. Ton Droste deed het niet onaardig in de opening tegen Theo Heeregrave, maar zoals zo vaak speelde Ton te snel. Na één verkeerde zet stortte zijn stelling volkomen ineen. Ton heeft zo zijn eigen Droste-effect!