Henk Eillert deed in de 21e ronde van de interne schaakcompetitie van de SV Borne een flinke stap in de richting van zijn eerste titel als clubkampioen door Jos Muller te verslaan. In een vrij gelijke stand gaf Jos aan Henk de mogelijkheid om via een tactische finesse een vrijpion te creëren op de a-lijn. Vervolgens lukte het Jos niet om zijn stukken zo te hergroeperen dat hij de vrijpion afdoende kon stoppen. Hij gooide er wanhopig nog een stukoffer tegenaan, maar de promotiedreiging bleef in stand en dus won Henk eigenlijk vrij eenvoudig. Frans Veltkamp speelde een goede partij tegen John Leerentveld en belandde in een toreneindspel met twee pionnen voorsprong. Omdat dit twee randpionnen betrof leek winst problematisch voor Frans, maar John kreeg zijn verdediging niet sluitend en moest promotie toestaan en dus de partij opgeven. Cor van Bree won in 13(!) zetten van Erik Witteveen, die een zwart paard op e3 liet infiltreren in zijn stelling. Dit had hij eigenlijk had moeten voorkomen door zijn paard naar f1 te spelen, hoe vreemd zo’n zet er ook uitziet. Om dreigend kwaliteitsverlies te voorkomen viel Erik nu een ander paard van Cor aan, maar hij overzag daarbij een veel grotere dreiging. Dit kostte hem meteen de dame en de partij. Johan Alberts stond tegen Theo Heeregrave een kwaliteit achter, maar had daarvoor ruim voldoende compensatie. De partij werd remise. Ook de partij tussen Wim Arns en Hans Kroeze kreeg deze uitslag. Hier was het Wim die compensatie had voor een pionnetje achterstand. Gerard Boersma hield een tijdje gelijke tred tegen Werner Kienhuis, maar begon daarna wat foutjes te maken. Werner kwam enkele pionnen voor en kreeg een gevaarlijke vrijpion op de zevende rij. Toen een derde pionverlies niet meer te voorkomen viel gaf Gerard op. De overige partijen (Tonnie Droste tegen Guus Nolte en Frits van Dorp tegen Freek Wentink) eindigden in remise, hetgeen met name voor Frits een goed resultaat mag heten.
In ronde 22 deed Henk nog een verwoede poging om de competitie weer spannend te maken. Weliswaar stond hij beter tegen Frans Veltkamp, maar hij ging geforceerd op zoek naar de winst en nam daarbij teveel risico’s. Ondanks voortdurende tijdnood bleef Frans goede zetten doen en raapte hier en daar verdwaalde pionnetjes van de inmiddels hevig zwoegende Henk op. Hoewel er sprake was van ongelijke lopers had Frans op verschillende manieren het eindspel kunnen en moeten beslissen. Op een bepaald moment had hij met twee vrijpionnen gewoon kunnen doorlopen, waar de zwarte loper er maar een kon stoppen. Frans zag het niet, gaf op zijn beurt weer enkele pionnen weg en moest om 0.30 uur(!) berusten in remise. Henk drijft dit seizoen met zijn ellenlange partijen menig barkeeper tot wanhoop. John Leerentveld had alle kans om dichterbij te komen op de ranglijst, want met een kwaliteit voor en een gedekte vrijpion (later zelfs twee verbonden vrijpionnen) tegen Jos Muller kon de winst hem niet ontgaan. Jos bleef Johns torens echter bestoken met zijn loperpaar. Uiteindelijk besloot John een kwaliteit te geven, maar na een schaakje van Jos werd dit een hele toren of eeuwig schaak. Dus werd ook hier tot remise besloten. Cor van Bree wist na de opening een stuk te winnen tegen Johan Alberts en na zorgvuldig voortzetten won hij de partij. Ben ten Dam had enkele pionnen voorsprong tegen Hans Kroeze, maar door de versplintering van zijn pionnenstelling en enkele wat minder goede zetten kreeg hij de winst niet rond in het toreneindspel. Guus Nolte had wat voordeel tegen Theo Heeregrave maar nam genoegen met remise. Jos de Vries gaf een pionnetje cadeau aan Gerard Boersma, maar had nog net voldoende compensatie om hem elders weer terug te winnen. Ook hier remise dus. Niet iedereen bleek behept met het remisevirus. Freek Wentink versloeg Ton Droste.