Het was niet onlogisch, dat Thomas Berghuis in de interne schaakcompetitie van de SV Borne na 4 opeenvolgende winstpartijen eens tegen een nederlaag zou oplopen, maar de manier waarop dit in ronde 5 gebeurde was wel opvallend. Hij behandelde de (altijd bijzondere) opening van Paul Formanoij niet helemaal goed en in mindere stelling ontglipte hem een blunder, waardoor hij binnen 10 zetten (!) schaakmat stond. Een wel heel eenvoudige manier voor Paul om ranglijstaanvoerder te worden. De door twee winstpartijen wat omhooggevallen Ton Droste kreeg een partij tegen Lex Griffioen voor de kiezen, stond de hele partij wat slechter, maar maakte pas omstreeks zet 30 de fatale fout, waardoor Lex een stuk en enkele pionnen won. Ton speelde nog door, maar liep eenvoudig mat. Stef van Zutphen kreeg druk van John Leerentveld op zijn zwakke e-pion en zag daarbij op een vol bord over het hoofd dat zijn dame geen vluchtvelden had. Na deze bijzondere damewinst won John de partij gemakkelijk. De partij tussen Jos Muller en Erik Witteveen leek in remise te eindigen, maar Jos stond wat actiever en zag nog een kans om een loper van Erik op te sluiten. Erik reageerde niet goed en verloor zijn loper tegen twee pionnen, althans dat dacht hij. Maar toen hij de tweede pion sloeg stond hij een zet later opeens schaakmat. Gerard Boersma won verrassend van Hans Kroeze, die na een ingewikkeld middenspel zijn dame moest geven en dat verlies niet meer te boven kwam. Frans Veltkamp kwam met zijn torens de stelling van Joop Naatje binnen en nam en passant wat pionnetjes mee. Uiteindelijk resteerde een dameeindspel dat weliswaar gewonnen stond voor Frans, maar waar Joop nog lang tegenstand had kunnen bieden, ware het niet dat hij in een vlaag van zelfdestructie zijn dame weggaf. Wim Arns won met een penning op de onderste lijn een stuk tegen Johan Alberts, waarna de winst niet moeilijk meer was. Frits van Dorp wist met een paar handige zetjes een stuk en een pion te winnen tegen Freek Wentink. Helaas gaf hij volkomen onnodig het stuk voorsprong weer weg na een torenschaakje van Freek. Hij had gewoon zijn eigen toren tussen kunnen plaatsen, maar zag het niet. Het eindspel zag er remiseachtig uit, dus bood Frits even later remise aan, hetgeen werd geaccepteerd. Beide spelers overzagen daarbij dat de laatste zet van Frits een enorme blunder was, die hem via een vorkje zijn toren (en de partij) had kunnen en moeten kosten. Een tamelijk bizar slot van een verder aardig partijtje schaak.
In ronde 6 werden her en der de nodige stukken weggegeven. Dat Paul Formanoij het stukverlies tegen Norbert Waanders niet aan zag komen was nog wel begrijpelijk want de combinatie waarmee Norbert het voordeel naar zich toetrok lag niet zo voor de hand en vereiste enig rekenwerk. Paul kwam het stukverlies niet meer te boven en liep uiteindelijk zelfs mat, waarmee hij zijn koppositie weer verspeelde aan Norbert. Henk Eillert beroofde zichzelf van een vluchtveld voor zijn paard met een ondoordachte pionzet en zag zijn paard verloren gaan tegen John Leerentveld. Ook Ton Droste gaf al snel een stuk weg tegen Frans Veltkamp. Dit voorbeeld werd even later gevolgd door Joop Naatje tegen Erik Witteveen. Frits van Dorp verloor zelfs een stuk, een toren en een dame tegen Guus Nolte die teveel druk kreeg tegen veld f7 bij de zwarte koning. Zowel John als Frans, Erik en Guus wisten wel raad met hun materiaalvoordeel en wonnen hun partij. Theo Heeregrave tracteerde Hans Kroeze op zijn tweede achtereenvolgende nederlaag, terwijl Ben ten Dam en Wim Arns in deze ronde de enige remisepartij op hun naam brachten. Thomas Berghuis nam revanche op zijn vorige ronde door te winnen van Cor van Bree. Deze begon met een slechte pionzet die hem een pion kostte of een open koningsstelling, nam daarna niet zijn beste kans waar en liet ook nog eens een offercombinatie toe die Thomas enkele pionnen en een kwaliteit opleverden. Een matige partij van Cor, maar wel weer een goede van Thomas.