Clubkampioen Norbert Waanders lijkt zich dit seizoen bij schaakvereniging Borne niet neer te leggen bij een rol op het tweede plan. Na zijn desastreuze openingsronde heeft hij zich met drie zeges inmiddels weer op plaats twee genesteld en gaat hij de competitie met Jos Muller weer aan. In ronde 5 trof hij Theo Heeregrave die iets te optimistisch zijn torens naar voren bracht waarna ze een prooi werden van de lichte stukken van Norbert. De eerste kans op kwaliteitswinst liet Norbert nog lopen, maar even later werd de tweede kans benut. Omdat beide spelers een vrijpion hadden was het het niet meteen uit, maar Theo gaf onnodig nog een stuk weg en liep even later mat. Johan Alberts raakte een pion achter tegen John Leerentveld, kon daarna de aanval op zijn koningsstelling onvoldoende pareren en moest opgeven. Ben ten Dam doet een poging om dit seizoen uitgeroepen te worden tot remisekoning. Zelfs de altijd zeer scherp spelende Hans Kroeze kon de remise ditmaal niet verhinderen. Frits van Dorp hield het lang vol tegen Guus Nolte, maar de verbonden vrijpionnen van Guus in het dameeindspel gaven de doorslag. Een vrijwel identiek dameeindspel ontstond bij Ton Droste tegen Freek Wentink. Na verwoede strijd kon ook Ton het uiteindelijk niet meer bolwerken tegen de verbonden vrijpionnen van Freek. Martin Pitt had lange tijd het betere spel tegen Clemens Fransen, maar mist nog wat ervaring om het voordeel ook echt uit te buiten. In het laatste gedeelte van de partij moest hij alsnog buigen voor zijn tegenstander. Henk Dijkhuis haalde knap zijn eerste overwinning binnen op de club tegen Joop Naatje. Na een gelijk opgaande strijd wist hij met dame en loper Joop mat te zetten. Gerard Boersma en Jos de Vries maakten er een ware thriller van. Nadat Jos alle pionnen op de damevleugel van Gerard had opgesnoept, leek de winst hem niet meer te kunnen ontgaan. In zijn overmoed offerde hij zelfs (volkomen onnodig) de dame, maar dit was teveel van het goede. Gerard kon nu op verschillende manieren de partij winnen, maar vond na lang nadenken de juiste uitweg niet om de verbonden vrijpionnen van Jos te stoppen. Ook in de slotstelling waren er nog verschillende wegen naar de winst, maar Gerard kwam niet verder dan enkele zetherhalingen en bood in arren moede dan maar remise aan hetgeen Jos uiteraard niet kon weigeren.
In ronde 6 ging Ben ten Dam jammerlijk ten onder tegen Paul Formanoij door met het verkeerde stuk de pion op a7 te nemen. Na torenruil kwam er een zwarte toren op a8, waarna het paard op a7 niet meer weg kon vanwege mat achter de paaltjes. Johan Alberts ruilde veel stukken af tegen Werner Kienhuis en slaagde er ondanks een pion achterstand in om remise te maken. Zijn paard was sterker dan de loper van Werner en dit bleek voldoende compensatie. Ook Werner aast blijkbaar op de titel van remisekoning, hij steekt Ben inmiddels naar de kroon. Heinz Eligmann kreeg ruimteoverwicht tegen Guus Nolte die wat te passief speelde. Langzamerhand wist Heinz dit om te zetten in materieel voordeel en met twee gedekte vrijpionnen (niet verbonden, maar desalniettemin ook beresterk) had hij de winst op zak. Een aardige combinatie met torenwinst liet Heinz nog aan zich voorbijgaan, maar Guus gaf de toren even later zelf cadeau en moest opgeven. Gerard Boersma ging een pion verliezen tegen Erik Witteveen, maar had nog een tussenzet. Deze tussenzet deed hij echter met het verkeerde stuk, waarna hij geen pion, maar een stuk achter kwam. Dat werd hem fataal. Joop Naatje liet tegen Cor van Bree een toren insluiten, hetgeen een kwaliteit kostte. Helemaal duidelijk was het nog niet, maar opnieuw onnodig stukverlies deed Joop de das om. Clemens Fransen had een makkelijke avond. Binnen 10 zetten was via (het beruchte) veld f7 de hele verdediging van Henk Dijkhuis aan flarden gespeeld. Genoeg tijd over dus om nog een handvol partijtjes te spelen, gewoon voor het plezier.