De lijstaanvoerder (en clubkampioen) van schaakvereniging Borne Norbert Waanders wordt dit seizoen nog niet echt uitgedaagd. Jos Muller leek hoge ogen te gaan gooien, maar na een veelbelovend begin zakt hij nu toch wat terug. Een desastreuze nederlaag tegen John Leerentveld in de vorige ronde werd in ronde 14 opgevolgd door een tamme remise tegen Wim Arns. De stelling bleef in evenwicht en over de enige open lijn werden veel stukken afgeruild, zodat alle muziek uit de stelling verdween. Paul Formanoij had na de opening duidelijk het betere spel tegen Hans Kroeze, maar hij gaf zijn tegenstander tot tweemaal toe de kans om met een fraai schijnoffer van de dame een stuk te winnen. Hans zag het pas in derde instantie, maar toen was het te laat. Nu kwam het slechts neer op een afruil, waarna Paul duidelijk beter stond en kon afwikkelen naar een gewonnen stelling. Henk Eillert en Erik Witteveen speelden een spannende partij. Via een pionnenopmars op de h-lijn leek Henk goede winstkansen te krijgen, maar Erik kon het nog net keepen. Met een gemeen paardzetje leek Erik even later zelfs winnend voordeel te krijgen, maar hij miste het juiste vervolg, waarna Henk weer het initiatief greep en zelfs een stuk voorkwam tegen drie pionnen. Het was objectief gezien voldoende voor de winst, maar in tijdnood op zoek naar het mat gaf Henk zomaar een hele toren weg, zodat de partij voor de zoveelste keer kantelde en de winst alsnog bij Erik terechtkwam. Ben ten Dam en Freek Wentink hielden de partij binnen de remisemarge. Freek sloeg nog een remisevoorstel af, maar kwam vervolgens een pion achter. In het ongelijkelopereindspel had die echter geen betekenis, dus werd toch nog de vrede getekend. Cor van Bree won reglementair door het niet op komen dagen van zijn tegenstander Thomas Berghuis. Johan Alberts verloor van Tonnie Droste, naar eigen zeggen met name door fouten in het eindspel. Gerard Boersma kwam een pion voor tegen Jos de Vries, kreeg kansen op de damevleugel, maar zag dat Jos zich goed verdedigde en moest uiteindelijk in remise berusten. Clemens Fransen kwam met beide torens binnen op de tweede lijn in de stelling van Joop Naatje die nog wat tegensputterde, maar niet meer kon voorkomen dat hij mat liep.
In ronde 15 kreeg Norbert Waanders de winst relatief eenvoudig in de schoot geworpen. Werner Kienhuis ging agressief met zijn centrumpionnen naar voren, maar verzwakte daarmee zijn centrum zodanig dat Norbert met behulp van een gemene penning beide pionnen wist te veroveren. Verdere materiaalwinst liet Norbert aan zich voorbijgaan om geen onnodige risico’s te nemen. Werner zag al snel in dat zijn positie vrij hopeloos was en gaf op. Ook in deze ronde een partij met spectaculair wisselende kansen: Hans Kroeze ging wat te ver in zijn koningsjacht, offerde teveel materiaal en moest vervolgens in matige stelling met een stuk minder Wim Arns zien te bedwingen. Wim investeerde veel tijd, maar overzag een lastig schaakje waardoor hij op termijn zijn stuk weer moest inleveren. Echter: in zijn ijver om paardverlies te voorkomen gaf hij zowaar zijn dame cadeau aan Hans. Die leek met deze weelde niet om te kunnen gaan, want op de volgende zet gaf hij op zijn beurt zijn dame weer cadeau aan Wim. Uiteindelijk hield Wim nadat de kruitdampen waren opgetrokken een loper plus enkele pionnen over en won hij de partij ondanks onnodig loperverlies in het vervolg. Ben ten Dam kwam aardig uit de opening tegen Cor van Bree, maar zag zichzelf in een onbegrijpelijke vlaag van verstandsverbijstering in een paar zetten een belangrijke pion en een stuk weggeven, waarna het uit was. Freek Wentink kreeg goed spel tegen de zwakke koningspositie van Ton Droste, maar ruilde zijn ijzersterke paard op d6 tegen een zeer slechte loper op c8 im plaats van gewoon een stuk te winnen. Ook in het ongelijkelopereindspel kreeg Freek nog een kans om af te wikkelen naar een gewonnen pionneneindspel, maar toen hij ook die kans voorbij liet gaan werd het remise. Deze uitslag werd ook bereikt in de partij tussen Joop Naatje en Guus Nolte in een stelling met een bijzondere materiaalverhouding die nog alle kanten op kon. Lex Griffioen tenslotte wist na een matige opening Johan Alberts te verschalken met een pionoffer dat even later stukwinst opleverde. De technische fase erna was voor Lex geen enkel probleem.