In de interne schaakcompetitie liep clubkampioen Norbert Waanders onverwachts tegen zijn eerste verliespartij van het seizoen op door toedoen van John Leerentveld. In een Konings-Indische partij (een opening die op deze club vrijwel nooit wordt gespeeld, maar die garant staat voor spektakel) kreeg John voordeel op de damevleugel, terwijl Norbert al zijn geld op de koningsaanval zette, precies zoals het hoort in deze opening. John wist ternauwernood de aanval van Norbert te keren, al moest hij daarvoor een opgesloten toren accepteren. Op de damevleugel had hij ondertussen wel een gevaarlijke vrijpion gecreëerd. In tijdnood moest hij steeds allerlei offers en matdreigingen van Norbert in de gaten houden, maar hij kweet zich uitmuntend van deze taak. Met een bijzonder nuttige loperzet in het centrum bood hij Norbert een kwaliteit aan die Norbert inderdaad incasseerde. Dat had Norbert beter niet kunnen doen, want nu kon John promoveren en met twee dames op het bord alle dreigingen neutraliseren. Uiteindelijk was Norbert zelfs degene die door zijn vlag ging in straal verloren stelling. Ook Lex Griffioen zat heel dicht tegen zijn eerste nederlaag aan toen hij in het altijd lastige Morragambiet niet de juiste verdediging vond. Rik Veldhuis speelde lange tijd zeer sterk en kwam totaal gewonnen te staan. Toen hij echter overging tot een massale afruil in plaats van de aanval door te zetten, kreeg Lex met twee pionnen achterstand tegenkansen. Op de valreep wist Lex een eindspel met ongelijke lopers te bereiken dat remise werd. Ben ten Dam verschalkte in de opening een pion tegen Freek Wentink. Deze materiaalverhouding bleef lang intact tot Freek aan het eind er nog een toren bij deed en dus kon opgeven. Wim Arns leek lange tijd de koningsaanval van Hans Kroeze goed te hebben weerstaan, maar Hans vond toch nog het benodigde gaatje om de zwarte koning op te jagen. Tegen de gecombineerde dame en toren bleek die vrij kansloos. Guus Nolte richtte zijn stukken op de versplinterde koningsstelling van Gerard Boersma, snoerde hem steeds verder in en kon daarna simpel het punt incasseren. Willem Venerius kwam een vol stuk voor tegen Jos de Vries, maar de stelling was dermate dichtgeschoven dat hij niet zag hoe hij erdoor moest komen. Vermoedelijk had hij met een pionoffer nog wel iets kunnen bereiken, maar hij kon geen plan meer vinden en accepteerde remise.
Een ronde later kwam de nieuwe koploper Paul Formanoij remise overeen met Henk Eillert die de hele partij wel iets beter stond, maar onvoldoende om het eindspel met ongelijke lopers nog te winnen. Jos Muller verrekende zich flink tegen Hans Kroeze. Hij dacht bij een afruil mooi een pionnetje te winnen, maar kwam er (pas een paar zetten later!) achter dat hij een stuk had ingeleverd. Hans speelde de partij prima uit; Jos kwam er niet meer aan te pas. Erik Witteveen wist met een vorkje op de koningsvleugel een stuk te winnen tegen Freek Wentink die op dat moment meer oog had voor de damevleugel. Ook een kwaliteitswinst even later liet Erik echt niet passeren, waarna Freek moest opgeven. Frans Veltkamp had opvallend weinig moeite met het verslaan van Cor van Bree die na een wat vreemde damemanoeuvre al snel een stuk en later nog meer materiaal moest inleveren. Martin Pitt wist in de opening Guus Nolte nog wel bij te benen, maar in het middenspel raakte hij de draad kwijt en moest hij na enkele uren zijn koning omleggen.